Het jaar van SC Woerden was er een van uitersten. Waar de ploeg bij de winterstop nog bijna op een laatste plek stond, kon de formatie na een vijftal overwinningen op rij stiekem naar de eerste vier kijken. Uiteindelijk speelde de ploeg van Roy Versluis zich op de laatste speeldag veilig.
De temperaturen stijgen gestaag. Het terras van Breuren oogt voor een donderdagochtend redelijk gevuld. De verschillende mensen genieten van de eerste zonnestralen zoals die daar vorige week doorkwamen. Roy Versluis, de oefenmeester die SC Woerden het afgelopen jaar in veilige haven wist te brengen, neemt zitting aan tafel. Een latte macchiato wordt bezorgd en Versluis brandt los. “Wanneer we in de nacompetitie verzeild raakten, dan was dat andere koek geweest. Ik weet niet of we ons dan wel hadden gehandhaafd.” Een visie die gebaseerd is op het vormverschil dat binnen de nacompetitie bestaat. Ploegen die een winnende reeks noteren, ontmoeten ploegen met een aantal verliesbeurten op rij.
“Het was heel bizar. Je ben echt blij dat je erin blijft, maar in vier wedstrijden mag je ook wel een punt pakken”, doelt Versluis op het feit dat SC Woerden de laatste vier wedstrijden van het seizoen verloor. “We hebben wedstrijden die we konden winnen, verloren. Tel er eens zes à zeven punten bij op. Dan sta je stijf in het linkerrijtje. Dat is ook wel het verlies van het jaar. Dat we op een gegeven moment naar plek vier konden kijken en ons uiteindelijk net aan handhaven.” Het verschil was uiteindelijk één doelpunt. Een A-junior van SO Soest kroonde zich tot reddende engel door uiteindelijk in blessuretijd tegen concurrent VVIJ de gelijkmaker tegen de netten aan te werken.
Na de winterstop zag het er lange tijd niet naar uit dat het degradatiespook nog op de Steinhagenseweg zou ronddwalen. De blauw-witte formatie zette een reeks van verschillende overwinningen op rij neer. Wellicht dat de winterse aankopen daar een grote rol in hebben gespeeld. “We kregen Jannis (Karafillakis red.) en Äaron (Balk red.) erbij. Door de concurrentie van Äaron ging Terence (Manschot red.) als een beer keepen.” Balk kwam over van FC Breukelen met de verwachting dat hij de eerste keeper zou worden, dit pakte uiteindelijk anders uit. “Ook Äaron is van grote waarde geweest. Hij heeft er in de laatste wedstrijd voor gezorgd dat we niet met 4-0 verloren en uiteindelijk alsnog aan de nacompetitie moesten beginnen”, zijn de lovende woorden van Versluis.
“De reeks die na de winterstop is neergezet, werd vervolgens niet vastgehouden”, analyseert Versluis. Hij laat daar tegelijkertijd ook een reflectie op los. “Dat heeft met karakters in een elftal te maken. Je moet blijven opbrengen wat er van je verwacht wordt. Wanneer je denkt dat je heel goed bent, dan ga je ook vooruit lopen.” Het is een constatering die interessant te noemen is. In de voorbereiding werd de lijn van compact voetbal gehanteerd. De speelwijze die het jaar daarvoor zijn vruchten had afgeworpen. “Onze verdedigers waren dat ook gewend. Wij kregen de neiging om verder naar voren te gaan, terwijl onze verdediging wat achter bleef. Dan ontstaan er gaten. Dat maakte ons kwetsbaar in de omschakeling.” In de voorbereiding verliep het compacte spel nog prima, maar nadien kwam de klad er al vrij rap in. “De eerste wedstrijd gingen we uit naar promovendus VSV, daar kregen we direct gruwelijk op de broek”, weet Versluis.
Versluis wijst niet enkel naar zijn eigen ploeg. “Je moet altijd naar jezelf kijken. Dat is de eerste stap, daarna kan je pas naar anderen kijken.” Het afgelopen jaar heeft Versluis een verbeterpunt gevonden voor het aankomende jaar. “Binnen het teamproces moet ik harder zijn. Wanneer mensen niet doen wat hun gevraagd wordt, dan moet ik ze er maar naast zetten. Wanneer het niet goedschiks kan, dan moet het maar kwaadschiks. We spelen niet meer op het niveau van vier jaar geleden dat we met zes jongens ook het verschil konden maken.”
Het is juist de compacte speelwijze waarmee Versluis denkt dat er gewonnen kan worden. Verwijzend naar het afgelopen Europese Kampioenschap komt Versluis ook tot de conclusie dat ploegen die vanuit een hecht collectief voetballen het ver zullen schoppen. Het is juist dat wat hij naar volgend jaar wil meenemen. Of dat even zonnig wordt als het zomerse weer van nu, dat is afwachten.
Foto: Justin Egberts
