Voor Sven van Lunteren (21) verliepen de afgelopen anderhalf jaar anders dan hij had gehoopt. Op het moment dat hij zijn rentree maakte binnen het voetbal, hoopte hij bij SC Woerden een succesvol eerste jaar te draaien als eerstejaars seniorenvoetballer. Dat lukte hem deels en in de afgelopen maanden beperkte zijn rol zich tot bankzitter. Hij besloot daarop bij het tweede elftal te gaan voetballen, maar daar moest hij noodgedwongen stoppen.
Met zijn lange benen doorploegde hij menig voetbalveld, echter was dat de afgelopen periode in het tweede elftal van SC Woerden en uiteindelijk helemaal niet meer. “Het is jammer dat het zo moet gaan. Na mijn eerste seizoen heb ik veel met de trainer gesproken, want je wil weten waar je aan toe bent. Vervolgens ervoer ik veel vertrouwen binnen deze gesprekken. Achteraf bleek dat niet zo te zijn”, vertelt de jonge verdediger. “In de tweede seizoenshelft van het vorige seizoen heb ik ook best veel gespeeld en dan hoop je die lijn door te trekken. Uiteindelijk blijkt de trainer dan toch voor andere spelers te kiezen”, is de visie van Van Lunteren.
Het uitgesproken vertrouwen is uiteindelijk niet overgekomen bij Van Lunteren. “Ik voelde niet heel veel vertrouwen, waardoor ik mijn twijfels bleef houden. Ik vulde mijn wedstrijden goed in en kon ook het niveau aan. De voorbereiding op dit seizoen verliep gewoon goed, maar bij de eerste competitiewedstrijd belandde ik zonder uitleg op de bank. Dat was wel een klap in mijn gezicht”, is de lezing van Van Lunteren. “Ik vind het niet erg om wissel te zitten, maar dan moet er wel tekst en uitleg gegeven worden. Ik koos eieren voor mijn geld en ging in het tweede voetballen.” Juist in het tweede elftal schortte het aan veel waardoor het team werd opgeheven. Het is de reden geweest dat de jonge verdediger op dit moment geen wedstrijden meer speelt.
Uitgebreid gaat Van Lunteren in op de vraag wat er allemaal is gebeurd in het eerste seizoen. “In een thuiswedstrijd tegen Quick Amersfoort stonden we met 5-0 voor in de rust. Dat was het moment om mij te laten invallen en mij speeltijd te gunnen. Tot mijn grote verbazing gaf de trainer achteraf toe dat hij mij over het hoofd had gezien en routinier Stanley Tailor liet invallen. Dan was er ook nog de uitwedstrijd tegen DEM waar verschillende jongens door de ondergrens zakten. Dit ook omdat we de hele tweede helft met tien man voetbalden na een rode kaart voor Danny ter Hoeve. Ik werd uiteindelijk geslachtofferd terwijl ik redelijk speelde”, tot slot haalt Van Lunteren een midweekse bekerwedstrijd uit tegen Kethel-Spaland aan. “Mij was toegezegd dat ik zou gaan spelen, daar kwam niks van terecht. Ik bleef op de bank, en we verloren met strafschoppen. Het leidde allemaal bij elkaar tot een vertrouwensbreuk”, is de harde conclusie van de verdediger die uiteindelijk tussen de bank en het eerste elftal bivakkeerde.
Trainer Roy Versluis reageert als volgt op de situatie. “Dennis Vinken kwam bij ons keepen en die nam zijn broertje mee. Hij sloot op het laatste moment aan en daarmee hadden we vier centrale verdedigers voor twee plekken. In de voorbereiding hebben we iedereen evenveel minuten gegeven. Voor de eerste competitiewedstrijd tegen Laakkwartier moesten wij een keuze maken en er was op die plek gewoon veel concurrentie. Misschien had ik dat anders kunnen communiceren”, is de oefenmeester tegelijk kritisch op zichzelf. “Het was ook niet zo dat dit voor de eerste tien wedstrijden vast lag. Dinsdag na Laakkwartier speelden we een oefenwedstrijd met de jongens die weinig of geen minuten hadden gemaakt in de eerste competitiewedstrijd en toen kwam hij niet. Daarna hebben we een gesprek gehad, maar gaf hij aan zich niet te kunnen motiveren om op de bank te zitten.”
Kritisch zijn op jezelf is een kwaliteit die van pas komt binnen deze situaties. Van Lunteren uitte dit op de volgende manier. “Ik heb er echt mee gezeten en ik was ook boos en teleurgesteld. Wel denk ik bij mijzelf “wat had ik anders kunnen doen?” Voor mijzelf heb ik misschien toch moeten denken dat ik dan maar wissel zit en blijf trainen om fit te blijven. Door de zure appel heen bijten.” Twijfels levert het de zelfverzekerde Van Lunteren niet op. “Ik weet wat ik kan en ik twijfel niet aan mijzelf.” Volgens Versluis lag het ook niet aan de specifieke kwaliteiten van Van Lunteren. “Ik vind het een prima speler en een prima jongen. We hebben nog om de tafel gezeten om te kijken of we het op konden lossen, maar dat is niet gelukt. Wij moeten verder en Sven ook.”
Voor het komende seizoen heeft Van Lunteren nog geen club en er is ook geen contact geweest met andere ploegen. Het blijft een optie om volgend jaar bij het nieuw te vormen zaterdagteam aan de slag te gaan. “Mijn ambitie is om rond de eerste klasse te gaan voetballen. Als dat niet kan moet je nadenken wat je wil. Voor mij is dat spelen, daarvoor ben ik op voetbal gegaan.” Daarin overweegt de jongeling alles. “Ik ga kijken wat het beste is voor mijn ontwikkeling en wat de plannen van de trainer zijn. Mocht ik voor SC Woerden kiezen, dan wil ik ook hun plannen horen. Ik ben gewoon fit, het ontbreekt me alleen nog aan wedstrijdritme.”
