Wanneer het eerste elftal van SDO/VerzuimVitaal thuis speelde, zat sporthal de Schulenburg tot de nok toe gevuld. Begeleid met oppeppende beats was Hilbert van Koerten een van de acht basisspelers die het veld van de eigen sporthal keer op keer betrad. De topschutter beleefde dit jaar naar eigen zeggen een beter jaar. In de overgangsklasse was hij dreigender, trefzekerder en per saldo succesvoller met het hele team. Een terugblik op een zeer succesvol seizoen.
Het achttal van SDO/VerzuimVitaal kan te allen tijde terugvallen op de inzet die men aan de dag legt. Fanatiek wordt bij de tegenstanders het vuur aan de schenen gelegd. Het vormt al jaren de kracht van de oranje brigade uit Kamerik. Een bezoek aan de Schulenburg voelt voor ploegen die niet lekker in hun vel zitten als een ware hel. Hilbert van Koerten zelf past slechts gedeeltelijk in dit beeld. Naast óók zijn tomeloze inzet, teert de scherpschutter daarnaast op een prima techniek. Achteloos werpt hij bal na bal raak. De vergelijking met de andere nummer veertien gaat te ver, maar het gevoel was dit jaar weer aanwezig. “Het afgelopen jaar ervoer ik weer meer vastigheid. Vorig jaar was ik inderdaad minder sterk”, laat Van Koerten desgevraagd weten.
Binnen het korfbal worden in één seizoen een zaal- en een veldcompetitie afgewerkt. Binnen die van het veld ontstond het surrealistische scenario dat de Kamerikse formatie zelfs mee kon doen om de titel in de hoofdklasse. Het bleek te hoog gegrepen. “Je verbaast jezelf op een gegeven moment dat je tweede staat. We wisten wel wat we konden en tegen welke ploegen we de punten konden grijpen. Uiteindelijk beland je op de positie waar je behoort.” Voor Van Koerten en zijn kompanen was dit een plek in de middenmoot. Een keurig resultaat. Het jaar voordien handhaafde de selectie zich immers ternauwernood.
Het toont aan dat de selectie gegroeid is ten opzichte van het vorige jaar. Een principe dat ook Van Koerten onderstreept. “De ondergrens is gestegen. Deze was uiteindelijk hoog genoeg om in de zaal kampioen te worden.” Het basisniveau van de Kamerikse korfbalformatie was hoog genoeg om de beste te zijn in een sterke competitie. Aan het begin van het jaar werd nog verloren van concurrenten Tweemaal Zes en KV De Meeuwen. Nadien werd elk treffen in een overwinning omgezet.
“We stonden er op de belangrijke momenten”, weet Van Koerten. Vooral in de onderlinge duels met de ploegen waarvan eerst verloren werd kwam dat naar voren. Fabelachtig spel spreidde de korfbalmachine ten toon. In de eigen zaal werd Tweemaal Zes compleet overdonderd. Een ploeg die toch als een van de titelfavorieten getypeerd kan worden. Uit tegen KV De Meeuwen werd uiteindelijk de basis gelegd voor het uiteindelijke kampioenschap. “We hebben ze daar denk ik wel weggeveegd.” Het was het teken dat het kampioenschap er nog altijd in zat. “Na KV De Meeuwen thuis, die we verloren, hebben wij ons op het proces gefocust. We wisten dat we kampioen konden worden, maar dat dan ook alles gewonnen moest worden.”
In de laatste fase van het jaar viel alles op zijn plek. De ploeg kon de vertrekkende succescoach Frits Haan met de resultaten een gepast afscheid aanreiken. Ditzelfde geldt voor sterkhouder Rosanne Smit die evenzo afscheid van de club neemt. Waar Haan een nieuwe uitdaging bij topploeg Top/Quarito aangaat stopt Smit. In de Schulenburg zullen het komende jaar deze twee iconen ontbreken, maar nieuwe iconen zullen opstaan.
