Op Hemelvaartsdag speelde SCH ’44 een prima wedstrijd tegen VSV. Één van de uitblinkers was Sander Tervoort. Net als het gehele team kende hij een lastige tweede seizoenshelft, maar in de eerste wedstrijd van de nacompetitie liet hij zien symbool te staan voor de wederopstanding van de Harmelense ploeg.
Als een veldheer liep Tervoort op het veld. Ballen die tussen twee spelers invielen waren vrijwel altijd een prooi voor de aanvoerder. Hij strooide met passes en daarmee ging zijn ploeg ook beter renderen. Het gaf vertrouwen en dat vertrouwen werd omgezet in kansen. De wedergekeerde fiducie sloop met de minuut weer terug in de ploeg. “Het geeft vertrouwen dat we de laatste weken beter zijn gaan spelen. Ik had in het eerste half uur echt het gevoel dat ik van de vier ballen die ik gaf, drie keer iemand vrij voor de keeper zette”, omschrijft Tervoort zijn gevoel waarmee hij de tegenstander tegemoet trad. “Zo kom je heerlijk in de wedstrijd. Nu konden we voetballen en was het net of ik in de zaal speelde”
In de tweede seizoenshelft speelde Tervoort vrijwel continu met pijn. Iets dat ook nu steeds meer begint weg te trekken. “Ik ben na de winter niet altijd fit geweest.” Duidelijk is hij wel. Dit vormt in de komende wedstrijden geen excuus. “Of ik nu fit ben of niet maakt niet meer uit. Het wordt nu een mentale kwestie. Het laatste half uur speelde ik donderdag ook al op mijn tandvlees. Dan is kwaliteit meegenomen, maar moet je met zijn allen voor goud gaan. De laatste dertig procent moet ik dan maar op mentaliteit meepakken.” Het toont de strijdvaardigheid aan die de ploeg in zijn geheel liet zien tegen VSV.
Als een kind zo blij dartelde Tervoort over het veld heen. De ontspannenheid droop ook van zijn gezicht. Bij hoekschoppen vond hij zelfs de ruimte om her en der wat interactie met het publiek toe te laten. Een handje hier en een knipoog daar. Vertrouwen was er meer dan voldoende en dat was geen logisch gegeven. “Vier gelijke spelen is heel leuk, maar deze overwinning hadden we even nodig”, aldus de uitblinker.
Zondag zal Tervoort weer net zo moeten uitblinken, aangezien het nog altijd niet gedaan is. Een 3-1 overwinning is mooi, maar biedt nog geen zekerheid voor een doorgang richting de finale. “Die tegengoal is heel erg zonde. Je geeft ze weer hoop. Voetballend waren we bij vlagen gewoon een of twee klasse beter. Zij hebben een vervelend seizoen en dan moeten wij maar aantonen dat we ook in de eerste klasse thuishoren.
