Tegenover het AD/Groene Hart vertelde Linde Ruitenberg over haar avonturen in Amerika. Vorig jaar was ze daar actief als sporter en als highschool student. Dit jaar is ze weer terug in Nederland, maar ze blikt nog terug naar het jaar in het buitenland.
Ze ging naar de andere kant van de wereld om haar Engels te verbeteren. Haar Havo-diploma had ze al in haar zak gestoken en in Amerika ervaarde ze nog eens hoe het is om elke dag te kunnen trainen. ,,Ik wist dat het zwaar zou zijn. Elke dag sportte ik en ik heb gemerkt dat dit mij erg goed lag. Dat had ik ook al van anderen gehoord, maar ik had nooit verwacht dat het zo fysiek zou zijn”, vertelde de Woerdense over de manier van trainen in Amerika die dus minder op het technische gedeelte was gericht. ,,We konden elkaar er als team doorheen slepen. De teamgeest was echt top.”
In de staat Masachusetts speelde ze voor een school in Gloucester, daar merkte ze dat dit verschilt van de Nederlandse beleving op school. ,,Daar was je echt actief voor een school. Je wilde die school ook zo goed mogelijk representeren. Er is heel veel respect voor de school, maar dat is ook andersom het geval”. Het respect werd nog vergroot toen ze de kwaliteiten van Ruitenberg zagen. Ze was het niveau dat in Amerika werd gehaald wel gewend, want dat lag nog wat lager dan in Nederland bij MHC Woerden. Ze behaalden dan ook de finale van het staatskampioenschap die uiteindelijk verloren werd.
Ruitenberg speelde niet alleen hockey, maar deed ook aan atletiek en Lacrosse. ,,We zijn met atletiek nog naar de landelijke finales in New York gegaan. Daar werden we uiteindelijk de negentiende school van Amerika. Dat was nog best wel goed.” Na afloop van haar Amerikaanse avontuur kreeg de huidige speelster van MHC Woerden een studiebeurs aangeboden om te blijven. ,,Maar nadat ik er lang over had nagedacht heb ik besloten dat toch niet te doen en terug naar Nederland te gaan. Ik wil nog wel elke dag trainen, dat is mij heel erg bevallen en ik merk ook dat ik er heel erg gefocust van raak. Daar voel ik mij goed bij en ik wil dus nog altijd mijn grenzen blijven opzoeken.”
