Mitchell Nap (18) speelt als jeugdspeler al jaren bij de senioren. Deze zomer maakte hij de overstap van het eerste elftal van VEP naar de A1 van Sportlust ’46. In dit interview vertelt Nap over zijn ervaringen bij de senioren en natuurlijk over zijn transfer.
Op 15-jarige leeftijd werd Nap al bij de selectie van VEP gevoegd. Eerder al speelde hij mee met het senioren elftal van zijn vader. De middenvelder heeft misschien wel daar zijn karakteristieke spel ontwikkeld. Keiharde duels gaat Nap te allen tijde aan. Hij sleurt en trekt over het veld. Een onverzettelijkheid die doet denken aan de inzet van Paul Bosvelt. Vaak ontvangt Nap een prent. De schenen van een tegenstander krijgen het vaak te verduren. De bal neemt hij ook nog wel eens mee, maar veelal wordt de directe tegenstander niet gespaard. Nap was genoodzaakt zich al op jonge leeftijd staande te houden bij de senioren. Van zich afbijten was een noodzaak.
“Ik was dertien jaar toen ik bij de senioren ging voetballen.” Het debuut berustte op louter toeval. Op zondag bezocht Nap altijd de wedstrijden van zijn vader. “Plots kwam het team een speler te kort. Mij werd gevraagd mijn spullen mee te nemen.” Van het een kwam het ander. “Nadien mocht ik elke wedstrijd meedoen. “ De jonge middenvelder deed zodoende op jonge leeftijd al een schat aan ervaring op. Twee jaar later speelt Nap in de selectie van VEP. Dit al op 15-jarige leeftijd.
Het is niet zo dat Nap een pareltje van de jeugdopleiding was. “Ik speelde vrijwel altijd in de tweede jeugdteams. Pas vanaf de C1 ging het hard. De trainer wilde mij per se bij het team hebben. Ik maakte de stap naar de B1 en vervolgens speelde ik als B-junior mee met de A-junioren.” Op zaterdag voetballend in de jeugd. Op de zondag bij de senioren. Dat is hoe een weekend van de jongeling eruit zag. Nap heeft voor de hoogste jeugdteams op zijn kansen moeten wachten. Uiteindelijk kwamen deze daar. Hij pakte ze met beide handen uit.
Doordat de jonge middenvelder al vroeg actief was bij de senioren heeft hij op jonge leeftijd veel geleerd. “Ik speelde met oudere mensen. Die snappen hoe het spelletje gespeeld wordt. Zij gaven mij ook tips. Dat had dan vooral betrekking op hoe ik beter vrij kan lopen bijvoorbeeld.” Deze ervaring kan hij nu zelf in de praktijk brengen. “Naarmate je ouder wordt ga je die dingen zien.”
Ondanks de fysieke kracht van Nap, vormt dit ook direct zijn zwakte. Vorig jaar pakte de kuitenbijter meerdere gele kaarten. Zijn karakter kan in het veld omslaan in agressieve trekken. “Het aangaan van fysieke duels vind ik altijd wel leuk. Dat moet wel met mate, anders wordt ik er direct afgestuurd.” Het duidt op een zeker mate van zelfkennis. Nap komt over de brug met een anekdote waaruit blijkt dat hij gegroeid is in zijn zelfbeheersing. “Ik speelde in het tweede en maakte een sliding op de bal. Een aantal seconde daarna raakt een gozer mij in het gezicht met zijn voetbalschoen. Het team zag de bui al hangen: “Mitchell zal wel weer reageren.” Daar was ik heel makkelijk in. Dat deed ik toen niet en liet mij behandelen.” Het voorval liep zodoende af met een sisser. Nap heeft stappen gezet en pakt in dit soort situaties niet meer zo vaak een domme kaart.
Aan het einde van vorig seizoen kwam Nap in aanraking met Tim den Haan. De trainer van Sportlust ’46 A1. “Berry Hof opperde bij de trainer om mij te halen. Hij speelde bij VEP en liep vaak bij Sportlust ’46 rond. Ik heb meegetraind en uiteindelijk de overschrijving aangevraagd.” Het is een op het eerste oog opvallende keuze. Nap heeft een plausibele reden voor de gemaakte beslissing. “Het is een hoger niveau. Voor mij een laatste kans om op een niveau zoals de vierde divisie te kunnen spelen.” Nap kijkt waar het schip strand. Vooralsnog vindt hij het vooral prettig dat er gevoetbald wordt. “Bij VEP waren het alleen maar lange ballen. Dat is bij Sportlust ’46 niet zo.”
Foto: Facebook Mitchell Nap
