Donderdagavond werd bekend dat Patrick Loenen na dit seizoen de overstap maakt naar tweededivisionist Spakenburg. De oefenmeester trekt daarmee de deur bij het Woerdense Sportlust ’46 achter zich dicht. Daarmee komt een einde aan een succesperiode van vier jaar waarin hij Sportlust ’46 naar de derde divisie bracht.
Na het duel met FC Lisse had de oefenmeester erg weinig trek om het over zijn overstap te hebben. Hij had er te erg de pee in dat de laat bemachtigde voorsprong uit handen werd gegeven. Een dag later ging het al wat makkelijker voor de Utrechtse trainer. ,,Ik zit bij een geweldige club. Er is al een aantal keer eerder de mogelijkheid geweest om te vertrekken, maar dat heb ik niet gedaan. Ik heb al een aantal keer geroepen dat ik de club niet zomaar zou verlaten. Ik had al wel besloten dat wanneer Spakenburg niet zou komen ik er met Sportlust ’46 wel had uitgekomen. Het is heel snel gegaan. Het is geweldig, met name voor mij. Wel wil ik benadrukken dat de focus dit jaar op Sportlust ’46 ligt, want daar worden dit jaar de prijzen verdeeld. Daarom was ik ook zo ziek van het verlies tegen FC Lisse.”
,,Aan alles heb ik gemerkt dat Spakenburg dit ook heel graag wil. Ik ben ook blij dat ik de kans nu krijg”, vertelde Patrick Loenen tegenover de Amersfoortse editie van het AD. ,,Ik had toen ik begon met het trainerschap de ambitie om jeugdtrainer bij een professionele club te worden. Ik heb tweemaal de kans gehad, maar daarna hoefde het voor mij niet meer zo. Daarna heb ik mijzelf als doel gesteld om op het hoogste amateurniveau actief te zijn. Spakenburg stond bovenaan mijn lijstje. Het is een hele mooie club, maar je hebt er ook alle kansen om succesvol te worden”, sprak hij zelfbewust over zijn keuze.
,,Mijn functie bij Spakenburg wil ik net zo invullen als bij de clubs waar ik eerder heb gezeten. Zo hoog mogelijk eindigen. En laten we wel wezen; trainer zijn bij Spakenburg is alleen maar leuk als je succesvol bent.” Tussendoor moest Loenen zijn besluit nog wel aan de groep mededelen. Normaliter vindt hij het voeren van slecht-nieuws-gesprekken niet zo’n heel groot probleem, maar dat was ditmaal anders. ,,Ik vond dit wel vervelend. Bij de groep was het gevoel ook dubbel. Ze gunnen mij de stap, maar hadden het ook graag anders gezien. Met een prijs afscheid nemen in Woerden zou voor mij het ultieme scenario zijn.”
