Het afgelopen jaar degradeerde het eerste damesteam van Sportlust ’46. Er was één lichtpunt waarneembaar: Rachelle Koppers (20). Zij vond negenentwintig keer het net. Het leverde haar een transfer naar ARC op. Een verhaal over strubbelingen en heel veel treffers.
Rachelle Koppers oogt slaperig wanneer zij de deur van haar huis opent. Met half gesloten ogen en gehuld in een pyjama verontschuldigd ze zich al snel. “Sorry, maar ik heb me een beetje verslapen.” De in Linschoten woonachtige spits schuifelt naar de woonkamer, pakt een stoel en gaat aan tafel zitten. Ze heeft nog even tijd nodig om goed wakker te worden. Wanneer ze dit is, komen de verhalen spoedig op tafel.
Doelpuntenmachine
Vorig jaar toonde Koppers haar kunsten bij de club uit het dorp: VV Linschoten. Het bleek al snel dat ze voor dit niveau te goed is. De knoop wordt doorgehakt. Koppers gaat bij Sportlust’46 spelen. “Bij Linschoten speelde ik in de vijfde klasse. Toen zaten er seizoenen tussen dat ik rond de zestig officiële doelpunten liet aantekenen.” Koppers vertrok niet vanwege een prangende ambitie hoger te spelen. Nee, haar vertrek kende een logische reden. “De damestak bij Linschoten werd opgeheven omdat er te weinig dames bij de club overbleven.”
In Woerden krijgt Koppers te maken met een fiks verschil in niveau. Toch kreeg zij het voor elkaar om met negenentwintig treffers clubtopscorer te worden. Schijnbaar had ze weinig problemen om het niveau eigen te maken. “Ik denk dat ik vrij makkelijk scoor. Daardoor paste ik mij snel aan. Ik presteerde al snel als vanouds.” Het seizoen was nog maar net begonnen of de doelpuntenproductie schiet omhoog. “De treffers vielen direct, daarom ondervond ik vrijwel geen problemen.”
Het talent van de jonge Linschotense komt niet uit de lucht vallen. “Vroeger heb ik bij de KNVB gevoetbald.” In die tijd was het, dat ze gescout werd door FC Utrecht. “Hier ben ik niet op ingegaan. Ik was nog wat verlegen.” De verlegenheid heeft ze grotendeels overboord gekieperd. Mede daarom vond ze haar plek binnen de selectie van Sportlust ’46.
Paradox
De vreemde paradox die ontstaat bij Koppers is dat zij een zeer goed seizoen draaide. Echter, ze liep ook tegen een degradatie op. “De laatste vier wedstrijden liep het helemaal niet meer. Ik scoorde niet en als team verloren we wedstrijden.” Mede hierom heeft zij haar persoonlijke doel niet weten te bereiken. “Toen ik gedurende het seizoen goed presteerde wilde ik minimaal vijfendertig doelpunten maken.”
Koppers vertelt openhartig over de sfeer binnen het team. “Af en toe had ik het idee dat we meer als individuen speelden dan als team.” Het is iets dat vooral in de laatste fase van de competitie van toepassing was. “Daardoor diende ik veel uit mijn intrinsieke motivatie te putten.” Toch is Koppers niet tè negatief. “Het was niet altijd zo hoor. Bovenal was het heel gezellig!”
Koppers ziet zichzelf als een complete spits. “Ik kan zelf kansen creëren, dat was helemaal het geval bij VV Linschoten.” Dit jaar moest er meer hulp komen van haar teamgenoten. “De aanvoer vanuit het middenveld bleek belangrijker te zijn. Voorheen haalde ik de bal op en maakte ik een goal. Dat lukte niet meer.”
Koppers start aan een anekdote. Één die aangeeft dat zij een dodelijke spits is. “Aan het begin van het jaar had ik een wedstrijd waarbij ik vier keer scoorde. Die verdedigster kon er niet zo heel veel van. Uiteindelijk werd daarop geanticipeerd en kwam een andere verdedigster op mij te staan. Toen had ik het wel duidelijk lastiger.” Ploegen houden rekening met de jonge spits.
Het goede seizoen heeft haar een transfer opgeleverd naar ARC. Hier hoopt zij volgend jaar om en nabij de vijftien treffers te maken. “In eerst instantie moet ik een basisplaats zien te veroveren. Daarom zet ik niet al te hoog in.” Wie weet dat ze in staat is om de doelstelling bij te stellen zoals dat ook het afgelopen jaar gebeurde. “Ik houd wel van de druk die ik mezelf opleg. Het moet wel een uitdaging blijven!”
Foto: Justin Egberts
