VV Montfoort vangt de competitie zaterdag behoudend aan. Bij de Montfoortse eersteklasser zal men vooral de zure nasmaak van het afgelopen seizoen weg willen spoelen. Daarnaast tracht trainer Renato Dijksterhuis zijn doelstelling, meedoen om promotie, te behalen.
“Ik ben er trots op dat ik trainer van VV Montfoort ben”, geeft Dijksterhuis afgelopen zomer aan. Een gevoel van vereerd te zijn en tegelijkertijd ambitieus. Dit gevoel is te duiden. “Het is wel nieuw voor mij aangezien ik altijd tweede- en derdeklassers heb getraind. Anderzijds heb ik nu mijn TC1 ook niet voor niets gehaald”, laat hij weten. In dit daglicht stond de voorbereiding van VV Montfoort in het teken van gewenning. Wennen aan de nieuwe spelers, maar dus ook aan een nieuwe trainer.
“De acht nieuwkomers moeten zich zo snel mogelijk mengen met de rest van de selectie. Ik wil daarbij zo snel mogelijk een visie neerzetten. Hoe wil ik spelen en hoe kunnen we daar dichtbij komen?” Het spitst zich binnen deze uitspraak vooral toe op het speltechnische gedeelte. Daarnaast verwacht Dijksterhuis veel van zijn spelers op een ander vlak. “Ze moeten beseffen dat ze voor VV Montfoort hebben gekozen. Dan moet je laten zien dat je selectiewaardig bent. Daar hoort bij dat je twee keer per week traint en ook met blessures met de bus meegaat.”
De oefenmeester is positief gestemd over het seizoen dat hij tegemoet gaat. Toch weet hij ook dat het niet een gemakkelijk jaar zal worden. “We gaan een leuk seizoen tegemoet waarbij we tegen sterke tegenstanders spelen. Daar moeten we niet te makkelijk over denken, want dat ga je een seizoen grijs in de middenmoot spelen.” In dit kader licht hij zijn doelstelling toe. “Je moet niet te hard van de toren blazen. Een kampioenschap is van zoveel dingen afhankelijk. Ik denk dat verschillende ploegen heel erg aan elkaar gewaagd zijn en dat de details de doorslag zullen geven.” Mede daarom vormt meedoen om promotie het doel voor het komende seizoen.
De manier van spelen die Dijksterhuis voorstaat is er een van aanvallend voetbal gecombineerd met veel verantwoordelijkheid voor de individuele spelers. “Ik geef het systeem aan, maar stuur mijn spelers niet als robots het veld in. Van mij mag iedereen door elkaar heen lopen, zolang we maar 4-3-3 blijven spelen.” Over de specifieke speelwijze kende Dijksterhuis in de zomer nog enkele twijfels. “Ik wil wel vooruit voetballen, maar dat hoeft niet constant natuurlijk. We kunnen ook eerst inzakken en in het spel komen, maar we kunnen ook direct vol druk zetten.” Het zijn de afwegingen en dilemma’s waarvoor menig coach in die specifieke fase mee moest ‘dealen’.
“We proberen met een duidelijke speelwijze te spelen waarvan men weet: dat is VV Montfoort. We moeten meerdere dingen kunnen doen. Ik ben niet zo van dit spelen wij en daar houd ik altijd aan vast, dat vind ik link. Daarnaast luister ik veel naar de spelers en de staf. Die jongens zijn ook niet dom en moeten het daarbij gaan doen. Daarbij is het ook simpel. Wanneer zij het goed doen, doe ik het ook goed.” Deze laatste uitspraak typeert de nuchterheid van Dijksterhuis. Relativerend als altijd slaat hij tegelijkertijd de spijker op de kop.
De eerste indruk van Dijksterhuis over VV Montfoort is goed. “Prestaties gaan gepaard met gezelligheid. Het zou natuurlijk fantastisch zijn als we kampioen worden, maar daar moeten we het niet te vroeg over hebben.” Het is Dijksterhuis ten voeten uit.
