Na een zeer succesvol seizoen treden de manschappen van Renato Dijksterhuis komend jaar aan in de tweede klasse. In het afgelopen jaar werd SCH ’44 met grootse overmacht kampioen. De voorsprong bedroeg 21 punten. Hoe komt de ploeg op een hoger niveau voor de dag?
In het kampioensjaar van de Harmelense formatie hanteerde Renato Dijksterhuis een extreem aanvallende speelwijze. “We speelden een-tegen-een. Daarnaast bestond ons middenveld uit drie aanvallend ingestelde spelers. In de tweede klasse is dat niet mogelijk.” Het tekent de overmacht die de ploeg het afgelopen jaar ten toon spreidde. “We ondervonden vrijwel geen concurrentie. Zeven keer verliezen was alsnog geen probleem geweest. Dat is gewoon absurd.”
Scherpte
Voor het komende seizoen moet de boel weer op scherp gezet worden. Dijksterhuis heeft zijn selectie al gewaarschuwd. “Misschien vallen jongens buiten de boot die al drie jaar lang in het eerste gespeeld hebben.” Het is een bepaalde scherpte die Dijksterhuis van zijn manschappen eist. Iets dat nog wel eens ontbreekt. “Het zijn allemaal mannetjes hé. De afgelopen drie jaar hebben ze hoogstens tien keer verloren. Dus, wat gaat er gebeuren wanneer ze een keer een “koekkie” krijgen,” doelend op een nederlaag.
De selectie zal, in de strijd om een basisplaats, moeten overlopen van scherpte. Dit wordt ingegeven door het aantrekken van drie nieuwe krachten. Kristiaan van Vliet komt over van Sportlust ’46, Boy Voorwerk van topklasser Hercules en Thijs Griffioen komt over van topklasser VVSB. “Vooral Boy Voorwerk moet volgend jaar een sleutelrol op het middenveld gaan vervullen. Basisplaatsen beloof ik nooit, maar het moet gek lopen wil Boy geen plek bij de eerste elf bemachtigen.” Voorwerk speelde immers het afgelopen seizoen in de basis van de Utrechtse topklasser. Een speler die een duidelijke kwaliteitsimpuls met zich meebrengt.
Naast aanwinsten verkrijgt de selectie impulsen uit de eigen jeugd. “Nathan Spaan en Dirk Jan Wit komen eraan. Dat zijn echt talentjes van de club.” Naast deze twee talenten, klopt ook Bram Griffioen op de deur. De broer van aanwinst Thijs Griffioen. “Hij heeft zijn debuut al gemaakt. Dat deed hij zeer verdienstelijk. Hij durft al te coachen en hij wil zich graag bewijzen. Hij pakte bij zijn debuut wel direct een gele kaart. Hij was iets te laat.” Dijksterhuis vertelt dat met een toon die verraad dat hij wel van bravoure houdt.
De trainer, gooit er tijdens het interview een aantal op nuchterheid gebaseerde uitspraken uit. Hierop is zijn voetbalvisie ook gestoeld. “Lange ballen mogen niet in Nederland. “Jammer”, denk ik dan.” Hij blijft de nuchterheid zelve wanneer hij het heeft over hoeveel wedstrijden je echt goed speelt in een seizoen. “Dat zijn er niet zoveel. Een stuk of zes hoogstens. Daarnaast speel je er nog tien waarvan je denkt terecht gewonnen, lekker gebald. Dan heb je nog een stuk of tien potjes waarvan je weet, dit zijn schijtwedstrijden die alle kanten op kunnen vallen behalve de goede.” Dit soort uitspraken maken het zeer amusant om met de coach om de tafel te zitten.
Patronen
Niet alleen van de selectie verwacht Dijksterhuis komend seizoen een scherpere geest. “Ook ik zal aan de bak moeten gaan.” Dit wil hij vooral bewerkstelligen door het team op tactisch gebied te ontwikkelen. “We moeten gaan verrassen en niet meer als blinde kippen naar voren hollen.” Hiervoor wil hij vaste patronen in het aanvalsspel gaan slijpen. Echter, heel veel trainingsuren heeft Dijksterhuis hiervoor niet beschikbaar. “De spelers moeten er in dat geval voor zorgen dat ze met een goede basisconditie uit de vakantie komen. Dan kunnen we aan dit soort dingen meer aandacht besteden dan aan looptrainingen.”
Volgens Dijksterhuis is er binnen de selectie nog veel winst te boeken bij dode spelsituaties. Op dit vlak moeten meer vaste afspraken gemaakt worden. “Daar ga je op den duur echt goals uit maken.” Ook in de vorm van de oefening wil Dijksterhuis aanpassingen doorvoeren. “Dit ga ik niet meer met de hele groep doen. Dan staat de helft te lachen en te kloten. Nu heb ik ook een assistent die ik een groep kan meegeven om bijvoorbeeld vijf tegen vijf te spelen. Ik kan dan met de andere op vrije trappen en hoekschoppen trainen.”
Het komende seizoen zal de nadruk niet alleen op het teamproces liggen. Ook individuen zullen stappen moeten maken. “Een Joey van Bemmel of Sander Tervoort moeten eigenlijk elke training tien vrije trappen nemen. Dan zeg ik desnoods dat ze niet met een looptraining mee hoeven te doen. Gewoon omdat ik dat belangrijk vind.” Volgens de coach moet vooral Van Bemmel tijdens wedstrijden een tandje bij gaan zetten. “Komend seizoen zal hij het moeilijk gaan krijgen. In de zestien meter moet hij egoïstisch zijn. Hij is dan dodelijk. Daarbuiten moet hij in het teambelang denken.” Dijksterhuis kent ook kritiek op zijn doelpuntenproductie van het afgelopen jaar. “Hij heeft 25 goals gemaakt, waarvan zeven strafschoppen. Wij als team hebben meer dan tachtig keer het net gevonden. Kortom, hij heeft gewoon een slecht seizoen gedraaid.” Het zijn duidelijke woorden van de nuchtere Utrechter.
De sleutel tot succes zal bij de wisselspelers liggen. “Kunnen we het seizoen als team afmaken? Dan gaan we een mooi jaar tegemoet. Gooien jongens hun kont in de krib, omdat ze drie keer op rij wissel zitten en dus ook met het tweede elftal mee moeten doen? Dan kan het wel is een zwaar jaar worden.” Juist op dit vlak zal voor Dijksterhuis een belangrijk punt liggen. “Je weet niet hoe sommige jongens reageren wanneer ze er naast staan. Ik kan wel een hoop hebben, maar wanneer het echt mis is dan neem ik gewoon afscheid van de desbetreffende speler.”
Het is de rechtlijnigheid die veel spelers in de trainer kunnen waarderen. Of dit het team volgend jaar tot het linkerrijtje brengt moet blijken. De doelstelling ligt in ieder geval daar. “We hebben er de kwaliteiten voor.” Dijksterhuis zal met zijn team wel een volgende stap moeten maken. Een stap naar degelijkheid en minder aanvallende intenties.
