Een seizoen met meerdere gezichten. Dat is de manier waarop het jaar van VV Montfoort het beste getypeerd kan worden. Hoogtepunten en dieptepunten losten elkaar in rap tempo af. Uiteindelijk was daarvan de nacompetitie het beste voorbeeld. Een hoogtepunt dat dit toetje werd bereikt, maar een dieptepunt vanwege de twee ruime nederlagen die werden geleden tegen SV Nootdorp en Sliedrecht.
Ondanks een viertal jaren voetbal tegen degradatie, met uitzondering van het jaar in 2013, waren de verwachtingen hooggespannen. VV Montfoort zou wel om promotie gaan meespelen. Uiteindelijk deed de ploeg het aan het begin van het seizoen niet slecht, maar op een gegeven moment kwam de klad erin. “We beginnen met acht wedstrijden en staan op een vierde plek. Van de vijf volgende wedstrijden verlies je er vervolgens vier”, vertelt Renato Dijksterhuis. Het zijn de goede momenten die met de slechte worden afgewisseld.
Juist rond de periode waarin de wedstrijden werden verloren, was er ook onrust binnen de spelersgroep. Door het seizoen heen zijn vier spelers om uiteenlopende redenen afgehaakt. Bottenheft, Vork, Janga en El Yaagoubi maakten alle het seizoen niet vol. Tussentijds werd het contract met Renato Dijksterhuis ook nog eens niet verlengd. Op het moment dat deze verschillende situaties achter de rug waren en de relatieve rust wederkeerde, kwamen ook de prestaties weer bovendrijven.
Na de winterstop gaf een tactische wijziging binnen het team de doorslag voor een serie wedstrijden waarin zeges werden geboekt. De ploeg ging immers met twee spitsen spelen. “De eerste wedstrijd na de winterstop was tegen Woudenberg en dat was nog een slechte wedstrijd van onze kant. Daarna ging het zeker beter”, vertelt de oefenmeester. Doordat de ploeg spelers is kwijt geraakt, diende er af en toe wel geïmproviseerd te worden. “Er was geen tweede, dus dienden we nog enkele oud-spelers van het eerste te gebruiken. Vooral Wouter Agterberg heb ik op de positieve manier kunnen misbruiken door hem verschillende keren mee te laten doen”, vertelt de vertrekkende trainer Dijksterhuis.
Niet alleen de tactische omzetting heeft zijn vruchten afgeworpen, maar ook Miquel Ballo was zeer belangrijk in de voorhoede. “Wanneer hij geblesseerd was verloren we ook de wedstrijden. Zonder Ballo zijn we zo’n 20 of 25 procent minder sterk. Na de winter pakte Marck van Baal het ook goed op met zijn goals en werd het een goed tandem met Ballo.” Het leidde tot het bereiken van de nacompetitie, maar daarin ging het helemaal mis in de eerste wedstrijd tegen SV Nootdorp. De ploeg had kansen, maar na afloop werd de schuld bij de scheidsrechter in de schoenen geschoven. Iets dat niet geheel onterecht was, alhoewel de ploeg zich anderzijds ook liet gaan.
“Het enige dat ik in de winter dacht was dat we niet moesten degraderen”, vertelt Dijksterhuis. Het is de realiteit waarin de ploeg verkeerde, maar was tegelijkertijd ook vertekenend. In echte degradatienood is de ploeg niet geweest en dit seizoen zal na vier van de afgelopen vijf jaar met degradatievoetbal dan ook tevreden ontvangen worden. Toch ontstonden er ook verschillende smetjes waardoor de vereniging met gemengde gevoelens kan terugkijken op het jaar. Een seizoen met ups en downs.
Foto: Justin Egberts; archief
