Maarten Cieremans moet op 28-jarige leeftijd stoppen met voetballen. Het is te wijten aan een hardnekkige enkelblessure. De mentaliteit en een klein beetje angst voor het oordeel dat hem te wachten stond maakte het mogelijk dat hij nog een periode heeft door gevoetbald. De pijn werd op een gegeven moment te hevig wat hem dwong om de dokter te bezoeken. Het oordeel was zoals Cieremans zelf valt te typeren: bikkelhard.
De centrale verdediger die menig spits uit de wedstrijd heeft gespeeld wordt uiteindelijk geveld door een slepende enkelblessure. Het kraakbeen in het gewricht is vrijwel in zijn geheel verdwenen. Het bot van zijn been schuurt tegen het bot van zijn enkel aan. “Wanneer het kraakbeen helemaal is afgesleten dan doet elke stap pijn. Je ziet me nu na de wedstrijd al strompelen”, vertelt Cieremans na afloop van de laatste wedstrijd die hij heeft gespeeld. Nadat ik een blessure aan mijn enkelbanden heb gehad zijn er waarschijnlijk stukjes bot in mijn enkel geslagen. Deze blessure is er in geslopen. Daarnaast helpt mijn speelstijl ook niet echt mee”, vertelt Cieremans.
Nooit schuwt hij een duel. Altijd gaat hij voorop in de strijd. Spitsen hebben een vervelende wedstrijd als ze tegenover Cieremans staan. Wordt de situatie in het veld nijpend en moet er gescoord worden? Niet zelden wordt hij naar voren geschoven om als stormram te dienen. Deze omschrijving omvat de reden dat hij nooit lang geblesseerd is geweest. Het maakte de tweede seizoenshelft raar voor de verdediger. “Ik heb wel eens een spier in mijn bovenbeen afgescheurd, maar toen stond ik na twee weken weer op het veld. Dat was dan wel met een afgescheurde spier”, is de nuchtere blik op zijn eerdere blessure. Vattender kan een quote niet zijn voor de mentaliteit van de stoppende speler.
De angst om te moeten stoppen heeft hem ervan weerhouden om naar de dokter te gaan. “Ik dacht dat ik misschien moest stoppen. Ik kon er ook altijd mee spelen. Het deed wel pijn, maar het ging. Dat is misschien wel de reden geweest. Als de dokter zegt dat je moet stoppen, dan kan je niet zeggen dat het wel gaat.” De drive om te blijven spelen leidde er toe dat Cieremans de dokter ontliep. Het weerhield hem er daarnaast niet van om een mooie loopbaan op te bouwen. Via Sportlust ’46 belandde de mandekker bij Katwijk waarna hij via het Goudse Jodan Boys weer bij Sportlust ’46 uitkwam.
“Eind vorig jaar begon mijn lijf met de wedstrijd meer pijn te doen. Mijn lichaam deed aan alle kanten pijn. Op de zondag kon ik zelfs niet meer lopen. Dat werd te gek.” Het was het moment dat Cieremans de dokter bezocht. “Ik ging in eerste instantie voor mijn heup. Die was helemaal verkalkt wat men met een aantal spuiten wist te verhelpen. Daarna werd geopperd of het niet met mijn enkel te maken kon hebben.” Dat bleek een juiste vaststelling te zijn. “Na tien seconde de foto gezien te hebben, wist de dokter het al.” Een operatie viel Cieremans ten deel.
Het duurde een anderhalve maand voordat Cieremans onder het mes ging. “Ik kon er naar toe leven. Toen heb ik steeds tegen mijzelf gezegd: “als ik moet stoppen, dan moet ik dat ook doen.”” Het tekent hoe lastig Cieremans het vindt om afscheid van het spelletje te nemen. Daarom blijft hij ook nog altijd betrokken bij de club. “Ik zal assistent van de A1 gaan worden. Daarnaast wil ik ook een functie bij het eerste elftal bekleden. Daar zijn verschillende rollen in te bedenken.” Juist de kleedkamer is iets dat hij zal gaan missen. “Daar maak je de meeste vrienden. Dat zal wel anders worden.” Loslaten kan Cieremans het spel in ieder geval niet.
Foto: Sportlust TV
