De eerste helft van het verhaal over Maarten Cieremans viel gisteren al in de vorm van een artikel te lezen. In dit tweede deel zullen hoogte- en dieptepunten uit de carrière van Cieremans de revue passeren. Een terugblik op zijn periodes bij Sportlust ’46, Katwijk, Jodan Boys en zijn jeugdperiode bij Excelsior.
Voor Cieremans was het zaterdagochtend een rare voorbereiding op de laatste wedstrijd die hij in zijn carrière speelde. Zijn ritueel, het eten van een biefstuk met oud-teamgenoot bij Sportlust ’46 Pieter Vermeulen, werd deels uitgevoerd. “Vanochtend was dat voor de laatste keer, zonder Pieter, maar wel met mijn vriendin.” Dat Cieremans niet altijd een ijskonijn is, dat merkte hij richting het eerste fluitsignaal van de middag. “Het was heel raar. Voor het eerst in lange tijd was ik ook weer eens zenuwachtig voorafgaand aan een wedstrijd.”
Wim van ’t Westeinde, trainer van Sportlust ’46, wist de kracht van Maarten Cieremans treffend te omschrijven. “Een speler met zijn mentaliteit, daar hebben we er niet veel van binnen de selectie. Hij zal een leegte achterlaten.” Met deze instelling heeft hij een drietal mooie clubs achter zijn naam staan. “Ik vind het leuk dat hij dat zegt. Het klopt wel. Op mijn mentaliteit heb ik het altijd moeten doen, omdat de techniek bij mij ontbrak.” Cieremans onderstreept deze stelling met een pakkend voorbeeld. “Nog altijd kan ik geen tien keer hooghouden. Bij Excelsior vertelden ze mij dat wanneer ik een beetje had kunnen voetballen ik daar in het eerste had gespeeld.”
Mooie wedstrijden heeft de verdediger bij alle drie de verenigingen gespeeld. “De kampioenswedstrijd met Jodan Boys komt direct bij mij omhoog. We promoveerden naar de topklasse. Alles viel dat jaar samen. Buiten het veld waren we een vriendengroep, binnen het veld stond winnen centraal. Dat sijpelde door de gehele selectie heen.” Niet alleen die wedstrijd haalt Cieremans aan. “Met Katwijk tegen Quick Boys voetballen, dat is speciaal. Daarnaast was de wedstrijd tegen GVVV mooi. Daarmee speelden wij om een plek in de topklasse. Er gingen dertig bussen aan supporters mee.”
Bij de Woerdense club Sportlust ’46 herinnert Cieremans zich een aantal wedstrijden. “De kampioenschappen van vorig jaar in de eerste klasse en die van mijn debuutjaar in de tweede klasse waren daarin mooi. Het daaropvolgende jaar moesten we de finale van de nacompetitie spelen. Tegen ZOB wonnen we met 3-0.” Het was in de periode dat er nog een stuk meer supporters langs de lijn stonden. Toen al bewees Cieremans zijn waarde. In die periode dwong de blonde mandekker tegelijkertijd zijn transfer naar Katwijk af. Toen gaf hij aan dit een moeilijke beslissing te vinden. “Ik had mijn jawoord al aan Sportlust ’46 gegeven”, liet hij in die periode weten op de website van VV Katwijk.
Vervelende momenten heeft hij ook gekend. “Bij VV Katwijk scheurde ik mijn enkelbanden. Daardoor viel ik buiten de basis. Het was juist in die periode dat we vijf keer op rij wonnen. Dan ga je niet meer wisselen. Toen ik bekend maakte dat ik naar Jodan Boys vertrok werd ik ook niet meer gebruikt, terwijl dat daarvoor nog wel regelmatig het geval was.” Naast het buiten de boot vallen vond Cieremans het wel jammer dat hij vaak de dupe werd van een tegenstander die 4-4-2 speelt. “Ik had in dat geval geen directe tegenstander en dan moest ik gaan opbouwen. De trainer koos dan voor iemand anders. Daar heb ik op een positieve manier wel eens discussies met de technische staf gehad. Ik begrijp die keuze wel, maar het frustreert toch.”
Het zijn steeds weer zijn voetballende beperkingen die hem de das om doen. “Ik weet waar die liggen. Mijn probleem is dat er in Nederland veel nadruk op het voetballende aspect wordt gelegd.” “Ik zeg wel eens dat als ik in Engeland had gespeeld ik prof was geworden. Dat is alleen niet zo en in Nederland moet je ook opbouwen.” Het tekent hoe hij zijn krachten inschat. “Ik ben in Engeland geboren, dus een halve Brit ben ik wel”, sluit hij met een knipoog af.
Foto: Sportlust TV capture.
