Het was het laatste seizoen voor Mark Meijers. Vijftien jaar lang heeft hij in de selectie gespeeld. Zo nu en dan werd hij goed genoeg bevonden voor het eerste team, maar andere seizoenen werd hij door trainers gepasseerd. Hij schipperde zijn gehele loopbaan tussen twee teams in. Het leverde hem een bepaalde cultstatus binnen de club op.
Gewaardeerd wordt Meijers door menigeen binnen de vereniging. Het leverde hem bij zijn afscheid een iconisch shirt op. Gedrukt staat ‘Markie Meijers fanclub’. Gedurende het seizoen galmt zijn naam door de zaal, ondanks dat hij niet speelt. “Het is ooit gestart door Alwin Smit en Rogier de Kwaasteniet. Waar het precies vandaan komt weet ik niet, maar misschien dat veel mensen het mij gunnen. Het is meer ludiek ontstaan”, vertelt Meijers over zijn eigen fanclub.
Dat hij dermate geliefd is zegt veel over zijn inzet voor de club. Jarenlang in de selectie, maar tegelijkertijd een spelers die veel voor de club betekent op het gebied van vrijwilligerswerk. “Iets dat ik het komende jaar ook niet meer ga doen. Ik heb gezegd dat ik nu ook echt stop. Anders blijf ik teveel betrokken. Ik zeg makkelijk ja op dingen”, verklaart hij zijn keuze. “Uiteindelijk word ik toch wel weer gevraagd”, kijkt hij tegelijkertijd in de toekomst.
“Het moest er een keer van komen. Lang heb ik over mijn beslissing nagedacht. Voorlopig zie ik iedereen nog wel, want normaal gesproken zou het nu ook zomerstop zijn geweest. Wanneer het na de zomer weer gaat beginnen zal het wel anders zijn”, bekend Meijers. Het fanatisme was tot op de laatste speeldag aanwezig. Altijd geeft Meijers honderd procent. Iets dat hij ook moet doen, anders komt hij simpelweg te kort.
Het was nota bene Dave van der Meulen die de plek van Meijers heeft afgesnoept. “Ik heb onder andere met hem en Dico Beijeman moeten duelleren. Soms lukt dat en soms niet, maar uiteindelijk ben ik wel iets vaker afgevallen. Ik denk dat ik uiteindelijk een jaar of zes vast in het eerste heb gespeeld, de rest was in het tweede. Natuurlijk is het dan wel moeilijk om daarmee om te gaan. Toch is het me naarmate ik ouder word steeds makkelijker afgegaan. Altijd heb ik er wel gestaan als reservespelers. Iets dat ik wel knap van mijzelf vind, maar ik sta toch liever in het eerste.”
Het fanatisme heeft Meijers altijd op niveau gehouden. “Als er twee keer getraind moest worden, wilde ik nog wel drie keer trainen. Ik wilde er maximaal voor gaan, iets dat rond mijn 26ewel minder belangrijk werd”, vertelt de stoppende speler. Voorlopig wil hij nog even niets doen, maar stiekem heeft hij al wel in de planning staan om in de zaal weer wat wedstrijden te gaan spelen, maar dan in een lager team. Zomaar mogelijk dat hij eerder zijn ja-woord heeft gegeven en op het veld actief is gecombineerd met enkele vrijwilligerstaken.
Foto: Kevin den Otter
