Bij VV Montfoort komt steeds vaker een oude bekende binnen de lijnen. Andy van Vliet wordt door trainer Aart-Jan van Boksel geregeld in het team gebracht en dat gaat hem nog altijd goed af. Bij VV Montfoort maakte hij de mooie jaren van de topklasse mee. Nu draagt hij voor zijn plezier een steentje bij aan de goede prestaties van dit seizoen.
“Het was tegen DHSC alweer de vierde of vijfde keer”, merkt Van Vliet een beetje verrast op. Het gevoel dat een voetbalwedstrijd op zaterdag met zich mee brengt kan hij nog altijd niet loslaten. “Dat is het mooiste wat er is”, aldus Van Vliet. “Als ik een momentje krijg dan pak ik hem aan. Ik baal er alleen van dat mijn lichaam het niet meer aan kan om twee keer te trainen. Dat is niet meer voor mij weggelegd.”
Officieel is het team waartoe Van Vliet toe behoort het tweede elftal van VV Montfoort. Een ploeg die in de tweede klasse actief is. “Dat is nog wel een redelijk niveau. Je merkt ook wel dat het hard achteruit gaat hoor. Dan denk je wel dat als je zelf aan het voetballen bent het er niet uitziet.” Toch heeft Van Vliet geen moeite om zich aan het niveau van het eerste elftal aan te passen. “Zoals tegen DHSC deed ik nog een half uurtje mee en dat ging eigenlijk moeiteloos.”
De routinier is niet de enige speler op latere leeftijd die nog actief is of was. “Sommigen zeggen wel van: “Jeetje, dan ben je 37 jaar. Ik wou dat ik dat op die leeftijd nog kon.” Toch, als je kijkt naar Barend Schrijvers die was veertig jaar en speelde met VV Montfoort nog in de topklasse, maar ook Dennis van de Meegdenburg was bijvoorbeeld nog altijd een doelpuntenmachine op latere leeftijd. Daarom, er zijn gevallen die nog extremer zijn dan ik. Ik geniet gewoon van elk moment dat ik erbij gevraagd wordt”, toont hij zijn liefde voor sport.
De bijdrage van Van Vliet beperkt zich bovenal tot invalbeurten. Iets waarmee een trainer vroeger niet aan had hoeven komen, maar iets waar hij nu geen problemen mee heeft. “Dan had ik gevraagd of die trainer eens aan zijn voorhoofd kon voelen. Echt, tien jaar geleden had je dit niet hoeven vragen, dan had je maar een ander gezocht. Nu voel ik me zelfs een soort van vereerd. Ik doe dit normaal gesproken alleen bij uiterste noodzaak, maar het is ook al wel weer de vijfde keer dit jaar.”
Gelukkig voor Van Vliet en VV Montfoort heeft hij de steun van het thuisfront. “Ze vroegen zich nog wel af of mijn lichaam het nog aan kon. De eerste keer zou ik tegen Woudenberg ook in de basis starten en toen was ik ook wel gespannen hoor. Dit is gewoon het leukste dat er is”, laat Van Vliet nog altijd de deur open staan.
