Voor sommigen kwam het nieuws als donderslag bij heldere hemel, maar voor Griffioen was de keuze al even gemaakt toen ze het bericht te stoppen met haar tennisloopbaan op social media postte. Een glansrijke carrière is ten einde gekomen, waarbij ze vooral in haar laatste jaren wist te profiteren van het harde werk dat ze jarenlang heeft geleverd.
De lange dagen op de tennisbaan waar de fysieke grenzen worden opgezocht zijn voorbij. Haar dagen slijt ze nu op kantoor van het tijdschrift Helden Magazine, dat is gespecialiseerd in het schrijven van sportverhalen. Het is een ommekeer, maar behoedt haar tegelijkertijd voor het beruchte zwarte gat waarin sporters na hun actieve loopbaan in belanden. “Het is wel wennen. Het is nu als stagiair op kantoor zeker een verandering. Ik moet op zoek gaan naar een nieuwe balans tussen werken, sporten en mijn sociale contacten onderhouden”, vertelt de geboren Woerdense.
Jarenlang kampte ze met de hevige concurrentie van plaatsgenoot Esther Vergeer. Het beperkte haar in het winnen van prijzen, ondanks het feit dat ze tot de wereldtop behoorde. Alleen in het dubbelspel wist ze verschillende titels te veroveren met diezelfde dubbelpartner: Esther Vergeer. Nadat Vergeer het tennis vaarwel zei, brak de periode van oogsten aan voor Griffioen. Mijlpalen reeg ze vervolgens aaneen.
“Ik heb met en tegen Esther gespeeld en getraind. Hoe zij haar sport bedreef is absoluut een inspiratiebron geweest. Het heeft geholpen om mijn doelen te bereiken. Het is voor mij ook altijd een droom geweest om kampioen te zijn. Na de Paralympische spelen van 2012 ben ik de sport nog professioneler gaan benaderen en heb ik er nog meer voor gelaten”, omschrijft ze de toewijding die nodig is voor prestaties van dit kaliber.
“Ik ga het tennis zeker missen. Je gooit toch projecten omver en dat geeft voldoening, ook in het werk, maar de echte overwinningsroes zal ik nog maar weinig meemaken.” Toch staat haar opvolging al klaar. Diede de Groot zet grote stappen. De Oudewaterse kan daarmee de derde kampioene uit de regio Woerden worden. “Ze gaat het heel goed doen, daar heb ik alle vertrouwen in.” Waar het aan ligt, dat er zoveel grote kampioenen uit Woerden komen? “Dat is puur toeval, het is niet zo dat we speciale projecten hebben lopen of iets dergelijks.”
“Eigenlijk zijn er vier momenten waar ik met trots op terugkijk. Mijn allereerste Grand Slam titel in het enkelspel op de Australian Open van 2015, het moment dat ik op de eerste positie van de wereldranglijst kwam, het allereerst Wimbledon toernooi dat ik won en absoluut de gouden medaille van Rio”, vertelt ze. “Die medaille is een hele mooie beloning voor het harde werken in voorgaande jaren.”
Een reeks aan momenten die vanaf 2015 werden bereikt. “Het is super leuk om de mooiste jaren aan het einde te hebben. Ik heb met Dennis van Scheppingen ook heen prettige samenwerking gekend. De chemie was goed en bovenal zijn we allebei net zo gek van tennis.” Op haar retour was ze nog niet, maar het heilige vuur ontbrak om nog alles voor de sport te kunnen geven en laten. Een nieuw leven met daaraan gekoppeld nieuwe uitdagingen ligt in het verschiet.
