Het was een seizoen met twee gezichten, maar uiteindelijk overheerst de teleurstelling van twee degradaties op het veld en in de zaal, ondanks het feit dat de korfballers van SDO/VerzuimVitaal gerenommeerde ploegen het zwijgen op wist te leggen. Blessures en schorsingen enerzijds gooiden roet in het eten, anderzijds was de ploeg ondanks deze tegenslagen dicht bij handhaving in de zaalhoofdklasse.
“We hebben hele mooie momenten gekend, maar ook mindere. Ik wist vooraf ook dat het een pittige klus zou worden en daar loop ik niet voor weg. Wel is het jammer dat we twee keer gedegradeerd zijn, zo wordt het een seizoen met twee gezichten”, doelt Oele onder meer op het feit dat Dalto/BNAPP werd verslagen, maar ook op de twee overwinningen op rivaal Ovvo/DeKroon.
In de zaalhoofdklasse degradeerde de ploeg uiteindelijk omdat het één punt te kort kwam voor handhaving. “Dat is niet veel. Wageningen thuis bijvoorbeeld konden we gewoon winnen”, de ploeg gaf toen in de slotfase een vrij ruime voorsprong uit handen. “Ook op tactisch gebied hebben we misschien wel details laten liggen op de weg naar succes. Het zijn niet per se de blessures geweest. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat we met deze selectie in de hoofdklasse thuishoren. We moeten nog verder groeien om uiteindelijk, wanneer we weer in de hoofdklasse komen, er ook echt klaar voor zijn en ons dan een keer handhaven.”
“We moeten als team allrounder gaan spelen. Dat is helemaal niet zo slecht geweest hoor, want we moeten strijden voor elk punt en dan moet je jouw krachten helemaal uitmelken. Anderzijds is het dan ook zo dat wanneer de krachten geschorst of geblesseerd zijn we niet klaar zijn om over andere schijven te scoren. Dat komt ook doordat we dat het hele jaar niet gedaan hebben en dat moeten we ook gaan trainen”, is dat wat Oele zegt. De trainer kreeg in een beslissende periode te kampen met blessures van zijn topschutters Jelmer Beijeman en Hilbert van Koerten, terwijl Dico Beijeman eenmalig een wedstrijd langs de kant diende te bekijken vanwege een schorsing.
Het was het debuutseizoen van Jesper Oele als coach. De oefenmeester ziet paralellen in het verbeteren van jezelf als speler en coach. “Ik ben heel kritisch op mijzelf en dat is de groep ook. Je probeert je te ontwikkelen door te reflecteren. Wat was er goed en waar wil je mee verder, maar ook waar wil je aan werken. Dat doe ik ook op persoonlijk vlak en dat is leuk. Want zo ontwikkel je je als speler, maar dus ook als trainer”, omschrijft Oele zijn eigen leerproces. “Mijn eerste jaar is bevallen zoals ik het had verwacht. Het was heel leerzaam en gaaf”, vertelt Oele enthousiast.
Het gevoel van de overwinningen die geboekt zijn wordt gedecideerd verdrongen door de deceptie van de twee degradaties. “Natuurlijk geniet je van de successen, maar ook als we het wel hadden gered was ik nog kritisch. Je wil je verder ontwikkelen en beter worden. Dat vind ik leuk en dat geeft juist energie. Dat is niet per se negatief, dat zit ook in de club.” Eerst zal er vakantie gevierd worden, maar de blik is al weer snel op volgend jaar gericht. “De drive om ons te revancheren is al aanwezig.
Van een onvermijdelijke degradatie wenst Oele niet te spreken. “We hebben niet slecht gepresteerd, maar het balletje viel de verkeerde kant op. We hadden ons ook wel kunnen handhaven”, verklaart Oele. Over een cijfer voor het seizoen wenst hij niet te spreken. “Ik ga niet met cijfers werken. Ik ben tevreden, maar nooit tevreden genoeg. Ik zie echt wel veel dingen waarin we volgend jaar stappen gaan maken. In trainingsmethodes, maar ook op persoonlijk vlak.”
Foto: Justin Egberts; archief
