Het had zo mooi kunnen zijn voor Floortje Mackaij. Wanneer zij op vijftig kilometer van de finish wegrijdt bij het peloton met vier medevluchtsters, kan zij nog niet bevroeden dat ze bij het ingaan van de laatste ronde ook echt voor de nationale titel zou gaan rijden. Dit gebeurde wel en dat ze de trui niet wist te bemachtigen voelde toch wat zuur aan.
Dat ze een koers kan afmaken heeft Mackaij al bewezen. In haar debuutjaar bij de profs wist ze direct de hoog aangeschreven koers Gent-Wevelgem te winnen. Haar ploeg gokte dan ook op een mooi resultaat van Mackaij door haar de rol van vrijbuiter aan te meten. Zelf begon ze aan de boom te schudden en kreeg zodoende rensters met zich mee. Het is een van de kenmerken waaraan Mackaij te herkennen valt: aanvallen. Ditmaal werd deze aanvalslust beloond, maar kon de Woerdense het niet afmaken. Ze moest toch haar meerdere erkennen in Chantal Blaak en uiteindelijk ook Anouska Koster.
“Ik voel wel dat ik echt in vorm ben en het daardoor goed gaat. Dan moet alles goed vallen en dan zit een uitslag als deze er wel aan te komen. Op de tijdrit voelde ik me ook al heel goed en heb ik ondanks mijn val nog hard gereden.” Met val een negende plaats halen in de einduitslag mag meer dan een goede prestatie worden genoemd. Haar motor groeit met de jaren en daarmee worden ook de uitslagen aansprekender. Een mooi meetmoment daarvoor is de Giro Rosa die ze vrijdag zal aanvangen. Twee jaar geleden verreed ze deze koers ook en eindigde ergens in de middenmoot.
“Je hebt nog steeds in je hoofd dat je Nederlands Kampioen had kunnen worden. Het liefste had ik de trui gehad, maar misschien was in deze kopgroep een derde plek ook wel het hoogst haalbare. Het is wel een medaille, maar je zit er ook zo dichtbij. Kijkend naar de rest van mijn seizoen ben ik hier wel blij mee. In het voorjaar had ik toch vooral de rol van knecht en dan kan je niet echt een uitslag rijden en dus is dit een mooi resultaat”, duidt Mackaij de dubbele gevoelens waarmee ze toch kampt.
Hoe mooi de wedstrijd ook had kunnen eindigen, een paar kleine foutjes en sterke concurrentes leveren uiteindelijk een derde plek op. Een prestatie die niet alleen mooi is, maar ook perspectief kan bieden. Mackaij is immers nog altijd maar 21 jaar en daarmee is er nog een hele carrière vorm te geven. Een imposante erelijst lonkt wanneer ze dit niveau kan uitbouwen.
Foto: Erik de Weerd
