VV Montfoort kent een tweetal goed weken. Vorige week werd nummer twee Zuidvogels verslagen en afgelopen zaterdag moest RKAV Volendam als nummer vier er aan geloven. Een 1-2 overwinning die op het tandvlees werd binnengesleept.
Richting het einde van het duel sloop de vermoeidheid steeds meer in de benen. Nog altijd zijn er personele problemen bij VV Montfoort, maar het lijkt erop dat de ploeg dit niet deert. Juist op het moment dat Volendam aanzette om de winnende treffer te maken sloegen de Montfoorters via Marck van Baal toe. Een treffer die gevierd mag worden. Dankzij dat doelpunt ziet de wereld van de oranje brigade er plots rooskleurig uit. Dit in tegenstelling tot twee speelrondes geleden toen de ploeg met een zwaar programma voor de boeg zelfs naar onderen diende te kijken.
“De werklust heeft wel de doorslag gegeven. Daarnaast hebben we ook wel weer wat kansen gemist waarbij je denkt “schiet hem toch wat eerder binnen””, vertelt trainer Renato Dijksterhuis. Een repeterend aspect waarmee VV Montfoort kampt. Toch brak het de ploeg ditmaal niet op. “In de tweede helft kregen we het wat moeilijker en kwamen we er niet meer zo makkelijk uit. Dat kwam misschien ook wel door de pijntjes en blessures. We stonden echt onder druk en als dan de 1-1 valt baal je.” Uiteindelijk had de oefenmeester mede daarom met een puntendeling kunnen leven. “Ik was wel blij geweest met 1-1, maar dan beukt Van Baal in de 88e minuut er twee opzij en die reus schiet de bal snoeihard op doel. Dan zie je het netje bollen en denk je: “dat is niet verkeerd”. Het moet dan gek lopen willen ze er nog twee inschieten”, vertelt de trainer enthousiast.
Het was Ter Hoeve die via een strafschop VV Montfoort op voorsprong had gezet. Een voorsprong die met man en macht werd verdedigd. “Je ziet Danny (Ter Hoeve) meters van de spits naar linksback maken. Dat zie ik graag”, vertelt Dijksterhuis. Het past naadloos in zijn visie. Door hard te werken volgen de punten. Gebeurt dat niet, dan schaalt hij zijn elftal in als een ploeg voor het rechterrijtje.
In aanloop naar de volgende wedstrijd tegen De Merino’s wil Dijksterhuis zijn ploeg met beide benen op de grond houden. “We moeten nu niet gaan dansen en springen, want zo goed was het nu ook weer niet.” Het toont de nuchterheid aan waarmee de trainer het leven tegemoet ziet. Het is uiteindelijk simpel, de scherpte behouden en De Merino’s met opgeheven hoofd tegemoet treden.
VV Montfoort: Vianen; Besamusca; Van Oostrom; Van Luinen; Resida; Koppers; Van Apeldoorn; Verweij; Ballo; Ter Hoeve; De Rijk.
Foto: Justin Egberts; archief
