Lange tijd ging Heeren door het leven als voetballer die goed kan lopen. Uiteindelijk maakt hij een carriereswitch. Nu staat hij bekend als goede hardloper die ooit eens gevoetbald heeft. Waarom Heeren is begonnen met hardlopen?
André Heeren begon pas op late leeftijd echt met hardlopen. De nu 46-jarige sportieveling is ondertussen een begrip geworden in Woerden en omgeving. Nog altijd gaat hij goed mee met concurrenten die vele malen jonger zijn. Laatst nog liep hij de marathon van Rotterdam in een zeer snelle tijd. Hij kwam dik binnen de drie uur over de finishlijn heen gesneld.
“Tot mijn 34e heb ik nog in het tweede elftal van SC Woerden gevoetbald.” Uiteindelijk is Heeren hier mee gestopt. “Elke week kreeg je wel een trap en dan liep ik toch weer mank.” Dit is niet de enige reden geweest voor Heeren om de balsport zijn rug toe te keren. “Elke zondag was je op pad. Op een gegeven moment moet je ook aan je gezin gaan denken.
Dat hij aanleg had voor hardlopen was bij hem bekend. De keuze was dus snel gemaakt om iets met deze sport te gaan doen. “Op de voetbaltraining had ik met loopoefeningen wel door dat ik rapper liep dan de rest.” Al snel schreef hij zich in voor de Linschotenloop. “Dat is een halve marathon. Die liep ik uiteindelijk uit in één uur en 21 minuten.” Het tekent het talent van de veertiger.
Atletiekvereniging Clytoneus zag in dat ze Heeren snel moesten benaderen. “Zij vroegen aan mij of ik daar kwam trainen. Op deze manier werd ik nog beter.” De benodigde looptechniek ontbeerde vanzelfsprekend nog bij de blonde krullenbol. Ondertussen is hij niet meer bij Clytoneus weg te denken en loopt hij voor deze vereniging zijn wedstrijden in de omgeving.
Tegenwoordig is Heeren werkzaam als machinist bij de Nationale Spoorwegen. Toen hij met hardlopen begon was hij actief als werknemer van TPG post. “Bij de post kon ik mij ook voor wedstrijden inschrijven. Zo heb ik bijvoorbeeld meegedaan aan de City-Pier-City loop.” Er waren zelfs heuse TPG kampioenschappen. “Op de halve marathon werd ik in 2004 derde geloof ik. Op de hele marathon behaalde ik een soortgelijk resultaat.” Dat hij het een fantastische sport vind blijkt uit zijn aansluitende opmerking. “Toen ik mij eenmaal had ingeschreven voor deze wedstrijden was het hek van de dam.”
Om niet in het probleem te vervallen waarom hij onder andere met voetbal gestopt is moet hij hier wel opletten. “Ik probeer wel de maat erin te houden. Tenzij ik voor de marathon train. Dan gaat de frequentie van training wel naar zo’n zes keer in de week.” Toch, hij houdt rekening met zijn omgeving. “Daarom loop ik ook niet zoveel wedstrijden. Anders ben je toch weer elk weekend op pad.”
Dat hij niet eerder gebruik heeft gemaakt van zijn talent bezorgt hem geen naar gevoel. “Aan de ene kant heb ik wel spijt dat ik zo laat met hardlopen ben begonnen. In militaire dienst heb ik namelijk ook al gelopen. Toen werd mij gevraagd om wedstrijden te lopen, maar daar had ik toen helemaal geen zin in. Ik had wat dat betreft zoveel plezier in het voetbal.” Enigszins gelaten vervolgt Heeren zijn relaas. “Uiteindelijk verander je de beslissing toch niet meer hé. Het is toch altijd terugkijken met de kennis van nu.”
Nog altijd kan hij mee met de eerste hardlopers in zijn wedstrijden. Toch is hij hier nog niet tevreden mee. “Ik kan nog altijd balen als ik de eerste niet meer kan bijhouden.” Uiteindelijk moet Heeren er toch vrede mee hebben. Dat lukt hem slechts mondjesmaat. “Ach, het is ook niet zo erg wanneer ik een minuutje langzamer loop.” Zijn rondjes loopt hij grotendeels in de omgeving. In zijn laatste wedstrijd, de singelloop Woerden, werd Heeren nog verdienstelijk vijfde.
Doelen blijft de hardloper stellen. “Nog altijd wil ik elk jaar een marathon lopen.” Dit doet hij dan niet rustig aan. Nee, presteren moet hij dan nog altijd. “Deze zal ik dan toch onder de drie uur willen blijven lopen.” Het toont de eindeloze ambitie van het natuurtalent. Heeren zal de lat altijd hoog leggen.
