Dinsdagavond was Jonathan Antonio uiteraard de gevierde man vanwege het feit dat hij in de negentigste minuut van het duel de 2-1 tegen VV Kamerik binnenschoot. Toch stond er nog een zeer belangrijke man op het veld. Thom Ankone pakte in de tweede helft een strafschop en verrichte ook na de 2-1 nog een zeer belangrijke redding. Daarom waren na afloop de ogen ook op de doelman gericht.
Nadat de laatste penalty’s na afloop van het duel genomen zijn begeeft Ankone zich richting de kleedkamer om zijn pakje sigaretten tevoorschijn te toveren. Een welverdiende beloning voor zijn prestatie van afgelopen dinsdag. Terwijl hij nog maar eens inhaleert krijgt hij ook nog felicitaties van de supporters. “Lekker gedaan Ankie”, klinkt het. Één keer diende de sluitpost te capituleren op een wervelend schot van Bas Koren. Verder straalde de doelman onverzettelijkheid uit. Op dinsdagavond zag hij een rol voor zichzelf weggelegd.
Op het moment dat de arbiter naar de stip wees, rees de gedachte langs de lijn al op. Jelle Das werd neergelegd, maar ging ook zelf achter de bal staan om deze hoogstpersoonlijk achter Ankone te trappen. Vanaf de kant werden middels opmerkingen nog pogingen ondernomen om de Linschotense goalie een hart onder de riem te steken. “24 koude flessen als je hem pakt Ankie en een baco”, luidde het devies langs de kant. Of het nu aan de aanmoediging of aan zijn eigen kwaliteiten lag, feit blijft dat de bal werd gepakt. Klemvast nog wel.
“Hij bleef heel lang kijken en ik dacht: “Jij wacht waar ik naartoe ga, maar nee ik wacht waar jij naar toe gaat.” Ik bleef lang wachten en koos vervolgens een hoek. Hij schoot hem niet heel goed in waardoor ik nog een kans kreeg en hem pakte. Klemvast ook, dat is een heerlijk gevoel”, vertelt Ankone na afloop. Aan zijn stem is te horen dat hij de longen uit zijn lijf heeft geschreeuwd. Enerzijds na de 2-1, maar ook vanwege zijn gepassioneerde coaching van achteruit.
Op het einde was er weer een heldenrol voor de doelman weggelegd. Op dat moment had Antonio net de 2-1 binnengeschoten, maar VV Kamerik gaf niet op. Een grote kans voor Van Brenk viel uiteindelijk nog te pareren door Ankone. “Hij kon nog net koppen en ik kreeg nog net mijn been ertussen”, vertelt hij over die redding.
Met deze twee momenten heeft de doelman zijn ploeg in de race gehouden voor handhaving. Bij verlies was het vrijwel zeker over en sluiten geweest. Dat is het nu niet en zodoende ligt alles nog open. “Het heeft lang geduurd voordat we deze wedstrijden überhaupt mochten spelen. Nu moeten we nog een keer alles op alles zetten.” Een duel met Blauw-Zwart. Een ploeg die men nog kent van vorig jaar. Voor Ankone zal zaterdag wellicht opnieuw een heldenrol in het verschiet liggen.
