Het seizoen van VTC is te vergelijken met het net niet bereiken van een bergtop. De eerste helft van het seizoen verliep ronduit goed. Na de winter klapte het kaartenhuis dat VTC Woerden heet in. De mannen wonnen plots niet meer zo gemakkelijk als voorheen. Toch bereikte het team nog altijd een vijfde positie op de ranglijst. Met spelers Sander Schouten wordt teruggeblikt.
Het begin van de competitie verliep niet zoals gewenst. VTC Woerden kwam pas laat ten gehore dat de voormalige trainer Huizinga stopte met het leiden van het eerste herenteam van VTC Woerden. Nadien was het een groot probleem om een nieuwe trainer aan te stellen. Pas half augustus, op het moment dat veel teams al volop in training zijn, kwam de club uit bij Frits Metiary als nieuwe trainer.
De kentering binnen de prestaties schrijft Schouten aan een aantal facetten binnen het seizoen toe. “Nadat onze spelverdeler geblesseerd raakte kwam Hessel van Varik erin. Hij was ook nog niet helemaal fit en oogde ook nog niet altijd even zeker. Daarnaast schoof Frits Metiary Tim Kwakkenbos nog wel eens naar de positie van spelverdeler. Het zorgde voor veel geschuif, wat ervoor zorgde dat de vastigheid ontbrak.”
In de eerste seizoenshelft ging er juist een frisse wind van Metiary uit. De nieuwbakken trainer die overigens pas in augustus werd aangesteld gaf de selectie meer vrijheid dan dat het onder Huizinga ervaarde. “Dat werkte in eerste instantie heel erg goed. We haalde de derde ronde van de beker waarin we van teams wonnen die veel hoger spelen dan wij. Het vrijere van Frits was voor ons een verademing.” Uiteindelijk geeft ook Schouten aan dat de selectie niet altijd even goed met deze vrijheid om kan gaan. “Er werd af en toe een loopje met hem genomen. We hadden de afspraak dat werk en school voor zouden gaan op trainingen, maar dit werd nu ook als excuus gebruikt”, is Schouten openhartig.
Richting het einde van het jaar werd het team ongemotiveerder. “Wanneer je veel verliesbeurten op rij noteert, dan doet dat iets met de moraal. De laatste wedstrijden hebben we ook uitgespeeld omdat het moest.” Het keerpunt tot deze mentale wending in een wedstrijd met de nummer laatst. “Hier verloren we kansloos van. Het was een vrij trieste omgeving om zeven uur ’s avonds in Almere. Het leek helemaal nergens op”, vertelt Schouten. Vanaf dat moment was het duidelijk. Het seizoen zou voor VTC Woerden als een nachtkaars uitgaan.
Sander Schouten vormt binnen het elftal een van de hardhitters. Met een soepele schouderbeweging kegelt hij de ballen over het net. Tegenstanders horen de bal enkel langs hun oren suizen. Te weinig tijd is er om te reageren. Het vormt het schouwspel dat een smash van Schouten teweeg brengt. Het afgelopen jaar verliep deze techniek niet altijd even soepel bij de volleyballer van VTC Woerden. “Ik moet eerlijk toegeven dat ook ik niet altijd mijn normale niveau heb gehaald”, weet de speler.
Er viel nog wel een eventueel kantelpunt in de positieve zin aan te wijzen. “Ik heb na het seizoen nog teruggedacht aan onze wedstrijd tegen Amsterdam. Daar viel onze spelverdeler Arjen Beukers uit en viel Van Varik in. Daar kwamen we 1-0 achter in sets maar uiteindelijk ook 2-1 voor .We kregen zelfs wedstrijdpunten. Uiteindelijk verloren we deze wedstrijd toch nog met 3-2.” Op dat moment was de neerwaartse spiraal definitief ingezet.
Er valt binnen het seizoen nog een positief punt in het teamproces aan te wijzen. Het team kan ondertussen meer van elkaar accepteren aangezien ze elkaar beter kennen. “We zijn ook een vrij hechte vriendengroep. We kennen elkaar steeds beter en daardoor kennen we de gedragingen van elkaar. Dit leidt tot minder frustratie dan voorheen”, weet Schouten. Dit punt zullen de lange mannen van VTC Woerden volgend jaar mee moeten nemen het seizoen ingaan.
