Jan Pennewaard is assistent-scheidsrechter bij de wedstrijd tussen de Suriprofs en Maluku All stars. Nu is dit voor Woerdense begrippen een interessant gegeven, maar het wordt nog specialer. Het complete arbitrale trio is met Egbert Egberts als scheidsrechter en Stijn Brouwer als assistent compleet Woerdens.
Pennewaard is al jarenlang een bekend gezicht in de wereld van scheidsrechters. Als jongen van zestien jaar begon hij bij Sportlust ’46 met fluiten. Dit beviel hem direct goed. “Ik begon bij de F-jes. Daarna ga je steeds een leeftijdscategorie hoger fluiten.” Het was Pennewaard al snel duidelijk dat hij zo snel mogelijk senioren wilde fluiten. “Bij de jeugd zit minder uitdaging dan bij de senioren.” Zo geschiedde het ook. Als achttienjarige arbiter floot Pennewaard af en toe wedstrijden bij de senioren.
Uiteindelijk ontwikkelde Pennewaard zich door tot een zeer verdienstelijk scheidsrechter. Hij schopt het zelfs tot de hoofdklasse, op dat moment nog altijd het hoogste amateurniveau. “Ik moest vanwege privé omstandigheden stoppen met het beoefenen van mijn hobby. Als laatste wedstrijd kreeg ik Spakenburg tegen Geinoord Nieuwegein toegewezen. Het was heel jammer dat ik moest stoppen.” Hij baalt hiervan, dat komt mede doordat de arbiter veel heeft moeten laten voor zijn bestaan als scheidsrechter. “Stappen kon niet, op de zaterdag moest ik namelijk fluiten. Dan ga je vrijdagavond niet uit, maar ook op zaterdag lukte dit niet. Ik was altijd kapot wanneer ik weer thuis kwam.”
Na zijn actieve carrière blijft hij actief binnen het wereldje. Pennewaard begeleidt op een blauwe maandag scheidsrechters. Daarnaast gaat hij nog geregeld kijken bij andere leidsmannen. “Ik laat me nog wel eens zien. Wanneer je namelijk uit beeld bent, word je ook nergens meer voor gevraagd.” Het is tekenend voor het beleid van de KNVB.
Pennewaard, werkzaam als hovenier, vertelt maar graag. Zo ook over zijn werk. Hij wordt steeds enthousiaster. Van zijn baas kreeg hij een klus toegewezen waarbij hij het veld van FC Utrecht speelklaar mag maken. Het is een verhaal op zich. De vreugde spat van zijn gezicht af. Een lach die sowieso vaak op het gelaat van de arbiter verschijnt.
Tegenwoordig is de ex-arbiter nog veel te zien bij ,zoals hij het zelf noemt, “snoepwedstrijdjes”. “Ik heb al een aantal keer oud-Feyenoord of oud-Ajax gefloten. Laatst was leidde ik nog Sparta tegen een amateurclub.” Het betekent dat Pennewaard het vak van scheidsrechter niet kan laten. Eind september is de Woerdenaar opnieuw actief in een zogenoemde snoepwedstrijd.
Pennewaard komt met een aantal interessante anekdotes wanneer hij het over wedstrijden met oud-profs heeft. “Op een gegeven moment komt Henk Fräser naar me toe.” Tegelijk doet Pennewaard een accent na. “Hee ‘scheidsie’ kijk eens, mijn broek is nog helemaal wit. Vroeger was deze al zwart.” Het tekent de humor die Pennewaard bezit. “Dat soort dingen in wedstrijden vind ik leuk. Je ziet dat de spelers ook veel plezier hebben in dit soort wedstrijden. Je ziet ze lachen.” Onbewust begint ook Pennewaard te stralen wanneer hij anekdotes van deze soort vertelt.
Juist een wedstrijd in de categorie ‘snoepwedstrijden’ gaat Pennewaard eind september weer eens mee maken. “Ik heb niet lang hoeven nadenken om ja te zeggen. Helemaal toen Egbert Egberts de naam van Stijn Brouwer liet vallen.” Het is een hechte band die Pennewaard met Egberts heeft. Daarnaast hebben Pennewaard en Brouwer ontzettend veel respect voor elkaar. Brouwer, een jonge en talentvolle scheidsrechter krijgt zo nu en dan nog wel eens wat advies. Zo op papier lijkt dit dus een hecht team te zijn.
“Het is leuk zo’n Woerdense combinatie.” Dat betekent niet dat Pennewaard ten koste van alles deze wedstrijden wilde meemaken. “Ik moet er ook plezier in hebben. Juist vanwege Egberts en Brouwer heb ik dat. Ik weet ook niet of ik het bij een andere scheidsrechter gedaan zou hebben. Nu hoefde ik in ieder geval niet te twijfelen.” Pennewaard hoopt in ieder geval op mooi weer. “Daar houden die spelers toch van hè. Daarnaast hoop ik natuurlijk dat iedereen het naar zijn zin heeft. Daar doe je het voor”, sluit Pennewaard af.
