De verwachting was voorafgaand aan het seizoen dat SDO/BlijWerkt om de bovenste plekken in de zaalcompetitie mee zou spelen. Echter, de degradant uit de hoofdklasse kende een zeer moeizaam seizoen waarin het lange tijd moest vrezen voor een dubbele degradatie. Uiteindelijk werden de sportieve problemen het hoofd geboden en het vege lijf werd vanachter de bondsbureaus gered.
Lees verder: Smit: ,,Het moest er ooit van gaan komen”
Aimee Hoogeveen speelde dit jaar voor het eerst een volledig jaar in het eerste team van de Kamerikse korfbalploeg. De speelster doorliep de gehele jeugdopleiding en slaagde er dus in om dit jaar een basisplaats te veroveren. Op het veld en in de zaal speelde ze alles. ,,Dat was voor mij wel even wennen en het werd daarom bovenal een leerzaam jaar. Het is zonde dat we de competitie niet konden af maken, want ik denk wel dat we het op sportieve gronden ook hadden gered. We wonnen steeds meer wedstrijden en waren goed in vorm. Daarnaast maakten we op het veld nog kans op het kampioenschap”, vertelde Hoogeveen.
De eerste wedstrijden van de zaalcompetitie verliepen voor de Kamerikers desastreus. Keer op keer werd een voorsprong in de slotfase van de wedstrijd uit handen gegeven waarna de gezichten weer op standje onweer konden. Met de weken werd ook steeds duidelijker dat de ploeg behoefte had aan vertrouwen. Iets dat, zoals het cliché luidt, alleen komt met overwinningen en die kwamen er. Nota bene op bezoek bij concurrent en vijand OVVO werd de eerste zege van het jaar geboekt. Vervolgens werden ook hekkensluiter Oranje Wit, Tweemaal Zes en Meervogels/Fisica aan de zegekar gebonden. Alleen van KCR werd nog nipt verloren.
,,De overwinning tegen OVVO hadden we inderdaad nodig. Er kwam daarodoor meer positiviteit in de groep. Des te meer omdat wij wisten dat handhaving heel realistisch was. Omdat we uiteindelijk in zo’n goede flow terecht kwamen, wilden we het wel liever in de wedstrijden afmaken, maar goed het was niet anders”, vertelde Hoogeveen nog eens. Omdat de ploeg op een voorlaatste plaats eindigde en ten opzichte van de andere voorlaatste ploegen in andere poules het beste had gepresteerd, handhaafde de ploeg zich.
Hoogeveen zelf moest aan het begin van het jaar ook even wennen. Ze keerde terug van vakantie en kreeg te horen dat ze bij de selectie hoorde en in het eerste zou gaan spelen. ,,Daarbij was er natuurlijk in de persoon van Edwin Visser een nieuwe trainer aangesteld. Hij wilde anders spelen en dat was erg wennen. Vorig jaar viel ik wel een paar keer in, maar dat was toch minder serieus. Nu speel ik echt en mag ik de club vertegenwoordigen. Om in de eigen hal op te mogen lopen was erg mooi. Vanuit de jeugd had je toch altijd de doelstelling om uiteindelijk in het eerste terecht te komen en daar liep ik dan dit jaar”, sloot ze het toch nog mooi af.
