FC Oudewater heeft zaterdagmiddag zijn eerste overwinning van het seizoen geboekt. Een 5-2 overwinning op SPV ’81 was het resultaat. Het treffen was er een met twee gezichten. Goede momenten werden afgewisseld met een mindere fase.
“Het is een prima resultaat om mee te beginnen”, verklaart trainer Harry Akkermans. Het eerste half uur was zondermeer sterk te noemen. De opponent werd dan ook op een 3-0 achterstand getrakteerd. “Daarna werd het een kwartier lang rommelig van onze kant. De tegenstander was nog steeds niet zo goed, maar wij maakten wel meer fouten en slordigheden. Dat is ook niet gek, want het niveau lag hoger dan wat ik eerder gezien heb.” Er spreekt een impliciet tevreden gevoel uit.
Na de rust hanteerde de tegenstander een opportunistischere speelstijl. “Ze kregen moed vanuit een goal die ze vlak voor rust hadden gemaakt. Dat was een beetje gelukkig aangezien de geconstateerde handsbal buiten de zestien plaats vond. Wij hadden met hun speelstijl toch wel wat problemen. Uiteindelijk hebben ze niet eens zoveel kansen gecreëerd. Via een afgeketste bal kwamen ze wel op 3-2 en dat gaf wederom moed.” Uiteindelijk slaagde FC Oudewater erin om zich te herpakken. Na het inbrengen van Martijn de Goey en Sjoerd Miltenburg werd het tactische plan iets aangepast. “Wij kregen toen nog drie à vier kansen. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat zij ook nog een grote kans op 3-3 kregen.” Het was vervolgens de uitploeg die uitliep. Het waren aan het einde van de wedstrijd tot tweemaal toe Gijs Kautz, Haitham Taher, Menno Venhof en Sjoerd Miltenburg die op het scorebord verschenen.
“Wij hebben een hele brede groep met verschillende mogelijkheden. Het elftal kan op sommige momenten anders neergezet worden.” De brede selectie illustreert Akkermans onbedoeld met de positie van doelman. Waar Kaj van den Heuvel in de voorbereiding verschillende wedstrijden gespeeld heeft, werd hij afgelopen zaterdag sterk vervangen door Arnold de Ruyter. “Na de vierde speelronde maak ik een definitieve beslissing. Beiden hebben verschillende fases gemist en zodoende hebben ze allebei voldoende mogelijkheden gekend om zich te bewijzen”, legt Akkermans uit.
Het verschil tussen de twee fases in de wedstrijd licht Akkermans concreet toe. “Het grote verschil zat in het tempo dat wij hanteerden verscholen. Wanneer het goed was konden wij in een hoog tempo rondspelen en daarmee de tegenstander kapot spelen. Die paar seconde extra die we daarmee creëerden werden benut om kansen te creëren. Wanneer het minder was van onze kant, lag dit tempo lager. Het verbaasd me overigens niet. Op het moment dat we dit negentig minuten hadden volgehouden was ik pas echt verbaasd geweest”, sluit Akkermans realistisch af.
Foto: Justin Egberts
