In de winterstop maakte Robin Demeijer bekend per direct te stoppen met voetballen. Een nekhernia dwong hem daartoe. Daarmee komt een einde aan de voetbalcarrière van Demeijer. ,,Soms moet je naar het verstand luisteren.”
Één volledige wedstrijd in de beker en enkele invalbeurten. Het was de bijdrage in het veld van 33-jarige Demeijer bij Sportlust ’46 dit seizoen. Uiteraard had de middenvelder op meer gehoopt, maar het mocht niet zo zijn. De routinier besloot al om aan het einde van dit seizoen te stoppen met het spelletje, maar door de slepende blessure werd het proces van stoppen in een stroomversnelling gebracht.
,,Het begon eigenlijk zo’n 3,5 jaar geleden. Toen had ik ook al anderhalve maand last van een nekhernia. Uiteindelijk heb ik geen last meer gehad, maar na het afgelopen seizoen kwam die blessure toch weer opzetten. Ik miste daardoor al de hele voorbereiding en uiteindelijk ben ik geen moment meer fit geweest. Dan heeft het op een gegeven moment ook geen zin meer.”
In die periode nam hij zichzelf voor om, wanneer de situatie in de winterstop niet verbeterde, per direct te stoppen. En zo geschiedde. ,,Het was uiteindelijk de verstandigste beslissing, maar wrang was het ook. Je hebt toch dertig jaar op behoorlijk niveau gevoetbald en dat het dan zo eindigt geeft een nare smaak. Dat zal na een tijdje wel weggaan en dan kan ik toch met enige trots terugkijken op wat ik heb bereikt.”
Nadat hij de jeugdopleiding van Feyenoord doorliep, kwam hij terecht bij FC Emmen. Hij kwam tot veertig wedstrijden op het tweede niveau van Nederland toen hij de beslissing nam om voor WKE te gaan. Inmiddels speelt die vereniging in de lagere regionen van het amateurvoetbal, maar toentertijd was het een van de grootmachten in het zondagse amateurvoetbal. Uiteindelijk keerde hij terug naar zijn geboorteplaats om voor Sportlust ’46 te gaan spelen.
,,Het zijn mooie jaren geweest. De manier waarop je stopt heb je niet altijd te kiezen. Het past misschien ook wel bij mijn carrière om op zo’n manier te stoppen. Niet alleen vanwege blessureleed, maar het is bij mij nooit gegaan zoals ik vooraf had gedacht. Dan gebeurden er dingen tussendoor vanwege mijn karakter bijvoorbeeld. Ook heb ik wel eens uitspraken gedaan in de media die niet lekker vallen. Dan is dit dus misschien ook wel de manier zoals bij mij past”, klonk al enige berusting door in het verhaal van Demeijer.
Demeijer zal in de toekomst in ieder geval niet op het veld meer te vinden zijn. ,,Stoppen is toppen. Ik ambieer geen rol als trainer of iets dergelijks. Dat was sowieso al uitgesloten. Natuurlijk zal ik nog wel eens langs de lijn te vinden zijn, maar uiteindelijk is het mooi geweest zo.”
Foto: Arie Verhagen, PR Sportlust ’46; Archief
